Kjære Voltaire

I 2007 var det særleg ein debutant eg festa meg ved, av fleire grunnar. For det første fordi eg allereie kjente til forfattaren, for det andre fordi tittelen og temaet var lokkande. Denne debutromanen var Kjære Voltaire av Margit Walsø, forlagssjef for litterær avdeling i Samlaget. Men berre så det er klart: Romanen kom ut på Gyldendal.

Kjære Voltaire er ein biografisk roman frå første halvdel av 1700-talet og handlar om den sterke adels- og vitskapskvinna Émilie du Châtelet, som var den kjente forfattaren og dramatikaren Voltaires elskarinne og nære venn gjennom tjue år. Dei to møtte kvarandre i Paris i 1733, og innleidde det som dei første åra var eit heftig kjærleiksforhold, og seinare gjekk over til å bli ein sterk og inderleg vennskap. Émilie var gift, men forholdet til Voltaire var akseptert både av ektemannen og av krinsen dei bevegde seg i.

Dette verkar å vere solid historisk arbeid, eit interessant innblikk i fleire sider ved overklasselivet i Frankrike for 250 år sidan og ikkje minst ein roman om ei spesiell og imponerande kvinne, viss omsetjing av Newtons Philosophiae Naturalis Principia Mathematica framleis brukast den dag i dag.

Delar av boka er skriven i ein ganske nøktern og refererande stil, og Newtons teoriar blir grundig presenterte. Eg levde meg mest inn i særleg andre og tredje del av boka, der det er meir fokus på Émilie som privatperson. Men det er også interessant å lære om Émilie som vitskapskvinne, med ein stor og brennande lidenskap for matematikken, vitskapen og opplysninga.

HER er ei god og grundig melding av boka, frå NRK.