Litt om lesing

Ragnhild Jølsen
Lesesirkelen vår har teke ein liten pause, men er no i gang med å diskutere kva som skal bli neste bok ut. Som nokre av dykk kanskje hugsar var den førre Illusjonenes bok av Paul Auster, som ikkje klarte å fange interessen min. Det var også ein annan som ikkje fekk lese boka, og diskusjonen blei aldri noko av.

Så langt står det mellom følgjande:

Ei bok av Ragnhild Jølsen
Kjære Voltaire av Margit Walsø
Amtmandens døtre av Camilla Collett
Steppeulven av Herman Hesse
Ei novellesamlinga av Alice Munro
Fuglane av Tarjei Vesaas
Noko av Thomas Mann

Fleire namn er også kasta fram, men eg trur dei som står sterkast per no er Ragnhild Jølsen og Alice Munro. Men her er det ope, så langt har ikkje alle uttalt seg.

Elles les eg Sveve over vatna av Ragnar Hovland og Ladies´ Bane av Patricia Wentworth - ein Miss Silver-kriminal frå 1952. Eg har også trappa opp lesinga av Solaris korrigert av Øyvind Rimbereid. Og eg må seie at det er noko for seg sjølv, rett og slett fascinerande lesing. Her har han m.a. konstruert eit slags framtidsspråk og eit framtidssamfunn som han skriv fram gjennom eit langt, forteljande dikt, der språket er ei gjenkjenneleg blanding av norsk, norrønt og engelsk.

Her er eit utdrag som Hilde Myklebust i Botnfall tidlegare har trekt fram, som eg synest er så nydeleg.

KAN hugs:

AT nokon bar meg ovfr skuldr,
kan henda far
halft I svefn, halft vakn
bar meg gennom hoy, bolgjande grass
tidli morgning vid vitt ljus
og miner armr hengd ned,
merkat dei so tunge
som om grass trakk i dei,
electric greip
eftr meg, som om all grass vul ned
meg taka, hafa meg, stela meg
so tung, so tung aig var
og aig ku stola an grasset
so aig ku stola an skuldr
som aig ku stola an all af tyngd
og ein old, gul hus stod der fram
millom trer, ein hus
vid den varm melken i krus aig sku faa.