30. januar 2009
Fredagsdiktet
FERDAMINNE FRÅ SOMMAREN 1985
Vi har fått rom i 2. etasje.
Da er det vel ingen vits
i å ta heisen?
Sei ikkje det.
Vi tar alltid heisen,
opp og ned.
Innestengde i den vesle boksen
blir vi med eitt
så inderleg to-eine
at vi alltid må kysse kvarandre
så snart heisen set seg i gang.
Korleis det er inni deg
den blunken det varer
veit eg ikkje.
Men inni meg boblar kvar gong
ei lita spenning:
Rekk vi det?
Rekk vi det før heisen stansar
og vi må ut?
Og jammen rekk vi det
gong etter gong etter gong.
Vi tar alltid heisen.
Haldis Moren Vesaas. Frå Livshus 1995
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
4 kommentarer:
Bare sånn til orientering:
Bloggen "Skrift" har anmeldt boka di.
Ja, eg såg det!
Eg har han på bloggrullen min. Veldig kjekt!
Det diktet der er så vakkert, eg vonar eg framleis er der når eg er 85.
Ja, det hadde vore noko!
Legg inn en kommentar