30. januar 2009

Fredagsdiktet


FERDAMINNE FRÅ SOMMAREN 1985

Vi har fått rom i 2. etasje.
Da er det vel ingen vits
i å ta heisen?

Sei ikkje det.
Vi tar alltid heisen,
opp og ned.

Innestengde i den vesle boksen
blir vi med eitt
så inderleg to-eine
at vi alltid må kysse kvarandre
så snart heisen set seg i gang.

Korleis det er inni deg
den blunken det varer
veit eg ikkje.
Men inni meg boblar kvar gong
ei lita spenning:

Rekk vi det?
Rekk vi det før heisen stansar
og vi må ut?

Og jammen rekk vi det
gong etter gong etter gong.

Vi tar alltid heisen.

Haldis Moren Vesaas. Frå Livshus 1995

4 kommentarer:

Unknown sa...

Bare sånn til orientering:
Bloggen "Skrift" har anmeldt boka di.

Aina Basso sa...

Ja, eg såg det!
Eg har han på bloggrullen min. Veldig kjekt!

Anonym sa...

Det diktet der er så vakkert, eg vonar eg framleis er der når eg er 85.

Aina Basso sa...

Ja, det hadde vore noko!