mogn
Ei jente med kvitt hår
ber store spann over markene
Ho leier ei mørkare rås av spor
gjennom doggraset
Dyra trekkjer langsamt mot fjøsen
med jura fulle av varm mjølk
Det er ho som er mor
utan å vite det enno
Ho som er eit mjukt hus
kring ein kjerne av mogn
Ein gul stråle siv
ut gjennom døra
Ho går inn og fell
saman med lyset
straum
Eg var eit barn som stod berrføtt i elva
Strauk fingrane over glatte steinar
og kjende kor det lindra
Eg hadde eit barn som låg nake i meg
og lydde til suset frå elvane der
Eit barn som sokk inn i ei åre
og dreiv av garde i eit anna krinslaup
der blodet strøymer ut og inn frå varme rom
utan kvile utan stans
Frå Søkk av Hilde Myklebust. Samlaget 2008.
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
5 kommentarer:
Denne diktsamlinga er vakker.... tankevekkande og fin og djup.
Ja, det er ho.
Eg trur vi har ganske lik smak, både eg og du og Hilde. Kva trur du?
Ja, det trur eg. Det er noko med det såre, vare, onde som blir satt opp mot det fine og vakre, det gode; som går att i mykje av det vi skriv.
Nydelige dikt. Jeg håper hun når ut til mange med denne samlingen.
Einig!
Berre innhaldsforteikninga i seg sjølv er vakker:
svevn/ evje/ stubb/ lengt/ vind/ alt/ funn/ glim/ glød/ eple/ vake/ sevje/ drift/ vent/ pil/ leit/ draum/ mogn/ fall/ sverm/ skot/ straum/ spenn/ kvitt/ mjølk/ eld/ nebb/ pust/ tyngd/ moll/ skar/ hud/ søkk/ råk/ frukt/ spor/ frø/ stilt/ song/ svell/ loge/ flukt/ famn/ mold
Vi kan jo spørje Hilde: Var dette medvite?
Legg inn en kommentar