Travle tider

Utsikt mot øya Koltur, som er folen til øya Hestur

Mars er den store turnémånaden for meg i år. Førre veke var eg fire dagar på vidaregåande i Vestfold, denne veka har eg vore tre dagar på ungdomsskular på Færøyane og neste veke skal eg to dagar til vidaregåande i Elverum, som siste ledd av vinterens turné i Hedmark. I februar besøkte eg vidaregåande skular i Tynset og Kongsvinger.

Det mest eksotiske var naturleg nok reisa til Færøyane, der eg skulle møte ungdomsskuleelevar som hadde lese utdrag frå Inn i elden, og snakke med dei på mitt eige språk. Målet med besøket var at dei skulle få møte ein forfattar frå eit anna nordisk land og lære meir om eit av 'grannemála' sine. Det var Foreningen Norden på Færøyane som inviterte meg, og invitasjonen kom fordi eg blei nominert til Nordisk Råds barne- og ungdomslitteraturpris i 2013. Eg er også blitt invitert til Åland på same type besøk, men den gongen kunne eg dessverre ikkje reise.

På førehand var eg både spent og gledde meg. Eg har aldri vore på Færøyane før, men har hatt lyst til å reise dit i mange år, kanskje særleg etter at eg trefte og deretter las den færøyske forfattaren Jóanes Nielsen. Det eg var aller mest spent på var møtet med ungdomane. Korleis skulle eg snakke? Kunne eg snakke dialekten min? Ville dei forstå meg? Ville eg forstå dei?

Kirkjubøur

Alle bekymringar eg måtte ha hatt, blei fort gjort til skamme. Elevane skjønte meg veldig godt, eg snakka min eigen sunnmørsdialekt - som liknar litt meir på færøysk, enn mange andre norske dialekter - iblanda ein del ord på bokmål/ dansk. Elevane svarte meg på dansk med og utan dansk melodi og uttale, og ofte også på færøysk, som det viste seg at eg forstod relativt godt, iallfall i enkle setningar. Og nynorsk var ikkje noko vanskeleg for dei i det heile, mange ord er nokså like.

I tillegg blei eg teken svært godt imot av Foreningen Norden, eg blei henta kvar morgon og følgt til skulane, eg blei vist rundt i Tórshavn og ut til vakre Kirkjubøur, eg blei teken imot i heimane til folk, fekk smake færøysk 'fenalår', som smaker som vårt, berre utan alt saltet, og den tradisjonelle rullepølsa, som er ganske lik den mor mi syr kvar einaste jul, berre ikkje så salt, den heller. Det har nemleg vore svært dyrt å importere salt til Færøyane, så dei har funne andre måtar å konservere kjøt og fisk på, ved tørking og fermentering.

Tórshavn

Eg blei også teken med ut på ein god restaurant i Tórshavn og traktert med ein nydeleg trerettars middag. Og folk var hyggelege og gjestfrie. Det kjendest ikkje som å vere i utlandet, men meir som eit anna fylke i landet vårt, både velkjent og ukjent på same tid.

Eg har alt bestemt meg for at eg skal reise tilbake, ein grøn, færøysk sommar. Eg gler meg allereie.

Mars er også ein spennande månad for meg på eit anna vis, det er nemleg min og Finne ly sin tur til å bli samlesen no i mars. Bokbloggarar les og postar ros og ris på bloggane sine, og tanken er vel at det skal kome ein del lenker til omtalar HER etter kvart. Så får vi sjå, då, kven som stikk av med sigeren i august.