I
i skyminga ligg
andletet ditt
blått, berre suset
frå bårene det mjuke halvmørkret
som søkk ned
over kysten
kroppen din teiknar
svarte riss mot låg himmel
det er stilt
sjeldan er det så stilt
her ute
II
eg har ripsbærraud munn
passe avkjølt
bles røykringar, det er juli
eit insekt flyt forbi
med dinglande bein
munnen din er varm
22. november 2008
Abonner på:
Legg inn kommentarer (Atom)
3 kommentarer:
Fine dikt!
Ah!
Fint.
Og sårt.
Og gjenkjenneleg!
Takk!
Skryt frå to poetar - ikkje verst! :)
Legg inn en kommentar