I kveld les eg Rønnaug Kleivas Armenia, Albania, Argentina, om Rønnaug som reiser åleine til usentrale stader i verda og kjem i kontakt med ymse folk, gode, dårlege, kvinner og menn, mest menn. Og eg tenker at Rønnaug i boka er svært uredd, ho hiv seg ut i det, hiv seg med, våger å stole på folk, og stikk av dei gongene dei ikkje er til å stole på. Ho er modig og sjølvstendig.
Langt meir sjølvstendig enn eg, som kan kvi meg for å setje meg på ein ukjend kafé i ein ukjend by åleine. Sjølv om eg er svolten, sjølv om eg er tørst, sjølv om eg har bok. Korfor? Det handlar vel om å hive seg ut i det. Ulikt Rønnaug i boka har eg ikkje lyst til å kome i prat med ukjende folk, kjenner eg meg ikkje uredd og modig, hiv eg meg ikkje med på ting. Men det er fint å lese om andre som gjer det, medan eg sjølv sit i ei hyggeleg leilegheit i eit trygt bustadområde i Berlin, litt kjedeleg og veldig stilt, ein stad ein kan sove godt og vakne til kyrkjeklokker om morgonen.
Og snart kjem det forsterkningar.
3 kommentarer:
Fint å være på tur i desse spennande byane, men skjønar at det kan bli kjedeleg åleine. Enig i at bøker kan hjelpe på! God tur vidare!
Jeg er introvert og ELSKER å reise alene. Har tilbragt mange dager alene i byer som London, Dublin, New York, Reykjavik... Har aldri kjedet meg et sekund.
Takk på etterskot, aariho! Bøker hjelper, og filmar. Eg burde nok øve litt meir på å vere åleine, slik, det er jo kjekt å kunne kose seg skikkeleg med det, slik du gjer, Elin.
Legg inn en kommentar