22. januar 2010

Hun var ilden i kaminen og klessnorene i hagen

Siggen var sola og månen. Dag og natt. Hun var tynne blodpannekaker med rørte blåbær og Chanel nr. 5, hun var isrosene på vinduene, hun var den svarte koksbingen i kjelleren, klapringen av høyhælte sko opp og ned kjellertrappa. Hun var ilden i kaminen og klessnorene i hagen bak huset. Hun var klesklypene på snorene på loftet der Biggens fiskemakkpunger hang til tørk, og som guttene snikfylte med brunostkuler. Hun var loftskottet og vaskekummen i kjelleren, hun var brødskorpene jeg gjemte under lenestolene, hun var det grønne gulvteppet med alle verdens land nedtegnet i usynlige linjer i den tykke ulla, hun var verdenshavene som fløt i linoleumen, hun var trappeoppgangen og såpeskum og de tykke såpeboblene hun lærte meg å blåse gjennom gamle trådsneller og hun lo høyt, som jeg, når boblene ble liggende og duve i den vonde sofaen, før de sprakk. Hun var Biggens malerier på alle veggene også, hun var skulpturene i vinduskarmene og også dem som stod på gulvet. Hun var beina i møblene Biggen snekret, hun var i relieffene på hyllene i bokhylla han lagde. Hun var spiskammeret med fem hyller og kokesjokolade hun alltid gjemte på den femte. Hun var damen som hvilte oppå vegguret som Biggen lagde. Hun var radiokabinettet og stemmene som kom ut av det grønnspraglete høyttalertrekket. 

Utdrag frå Deilig er jorden av Marit Tusvik, om mor (Siggen) og far (Biggen).

9 kommentarer:

Kirsten M sa...

"Disse bloggene jeg her takker er blogger som inspirerte meg til selv å begynne å blogge. Dette var blogger jeg gledet meg til å klikke meg inn i over en kopp kaffe. Jeg satt trøtt, sliten, men lykkelig og leste ved kjøkkenbordet. Morgener som begynte ved 5 tiden på grunn av baby som var morgenfugl. Disse bloggene var vinduet ut mot verden som jeg kunne titte ut av - og speile meg i.
Jeg benytter derfor anledningen til å takke og gi pris til tidligere prisvinnere; flimre, aroundbooks, asfaltblome, glamourbibliotekaren, Geir Isaxen og ikke minst knirk!"

Unknown sa...

Da jeg så overskriften din, var første reaksjon: Har hun gått over til bokmål ?!
Har du forresten grublet over om boka di ville ha blitt lest av flere hvis du skrev på bok-/riksmål?

Aina Basso sa...

Gjennom ordene:
Tusen takk, så utruleg fint å vere til inspirasjon! Du har ein veldig fin blogg, sjølv.

Geir:
Hehe, nei, ikkje enno. Men i går, før eg sovna, då eg låg og døste og tenkte på store kornåkrar, skreiv eg på bokmål i hovudet. Og tenkte at det kunne eg også gjort. Det ville blitt noko heilt anna, eg kunne ha skrive heilt andre ting. Kanskje.
Men eg har ikkje lyst, ikkje no iallfall.

Ja, ein slår kanskje lettare igjennom på bokmål, men det er veldig mange bokmålsbøker som heller ikkje blir store sals- eller lesarsuksessar. Så målform er nok ikkje alt.

Akeleiedamen sa...

Hei Anja! Her er en annen fin blogg jeg kom over som blogger om barne-og ungdomsbøker. Du har kanskje sett den før, men jeg kom på at jeg må tipse deg om den. God helg;)
http://etteralice.blogspot.com/

p.s. Jeg har begynt på Min kamp ,jeg også. Leste ut "Ute av verden rett over nyttår, dvs, jeg hoppa bukk over noen hundre-sider (fy meg) ....Første delen var best- uten tvil.

Aina Basso sa...

Såg ut som ein fin blogg, takk for tipset!

Mette Moen Baatvik sa...

Åh, Tusvik skriv fint - også på bokmål.

Eg tykkjer ikkje ein skal skrive bokmål med grunngjevinga at ein kan selge meir. Det blir heilt feil for meg. Stor litteratur er stor litteratur, uansett målføre.

Skriv du alltid nynorsk, Aino, eller vekslar du? Eg vekslar. Eg brukar mest bokmål sjølv om eg hadde nynorsk som hovudmål i grunnskulen. Men innimellom skriv eg nynorsk utan at det er ein medviten tanke bak at eg plutseleg gjer det. Det kjennes godt - å skrive nynorsk, OG å veksle mellom dei to målene.

Mette Moen Baatvik sa...

Unnskyld, det skulle vere Aina ... Eg dro liksom fram o-en i Basso og lagde eit nytt namn, eg.

Aina Basso sa...

Ho skriv veldig godt. Det er både poetisk, leikent, morosamt og alvorleg.

Det er forresten ikkje uvanleg å kalle meg Aino Basso. Dvs. det var uvanleg, etter at eg debuterte blei det vanlegare :)

Eg vekslar ikkje mellom nynorsk og bokmål viss eg ikkje må. Viss eg må, t.d. i jobbsamanheng, skriv eg eit korrekt og noko stivt bokmål, viss eg får velje uttrykker eg meg best på nynorsk. Eg har lettare for å etterape ein annan sin stil på bokmål, på nynorsk finn eg enklare noko som kjennest meir som mitt språk.

Det eg kanskje kunne oppnådd ved å skifte målform var å skrive noko heilt anna og annleis, kanskje. Men ville det vere mitt, eller ville det vere ei etteraping? Eg veit ikkje.

Aina Basso sa...

Det er heller ikkje uvanleg å kalle meg Anja. Det er litt vanlegare, også i daglegtale.